بررسی اثر شدت‌های مختلف چرایی بر ویژگی‌های ساختاری لکه‌های گیاهی در مراتع اینچه برون، استان گلستان

گیاهان به‌ویژه در اکوسیستم­های مرتعی خشک به‌صورت لکه­های گیاهی پراکنده هستند. لکه­های گیاهی پویا بوده و متأثر از چند فاکتور از قبیل آشفتگی­های محیطی و فراهم بودن منابع یا مواد غذایی است. در مراتع خشک و نیمه‌خشک، چرای دام، یکی از مهم­ترین عوامل ایجاد آشفتگی است. این مطالعه باهدف اثرگذاری چرای دام بر لکه­های گیاهی است. بدین منظور پارامترهای لکه­های گیاهی (شامل طول، عرض، ارتفاع، سطح و فاصله­ بین لکه­های گیاهی) در تیمارهای مختلف شدت‌های چرایی (بدون چرا، متوسط و سنگین) مقایسه شده است. برای انجام این تحقیق در شدت­های مختلف چرایی،‌ تعداد 3 ترانسکت 50 متری در امتداد یکدیگر و در سه جهت مختلف جغرافیایی در منطقه معرف به‌صورت تصادفی- سیستماتیک مستقر گردید. پارامترهای موردنظر در طول هر ترانسکت ثبت شدند. برای مقایسه آماری میانگین پارامترهای اندازه­گیری شده از آزمون مقایسه­ی میانگین دانکن استفاده شد. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از اثرگذاری شدت چرا بر ارتفاع لکه­های گیاهی است (05/0P<). کمترین ارتفاع لکه­های گیاهی در شدت چرایی سنگین و بیشترین ارتفاع لکه­های گیاهی در منطقه قرق است. سطح لکه­های گیاهی بین منطقه قرق با منطقه با شدت چرایی سنگین متفاوت است (05/0P<). سایر پارامترهای مربوط به ابعاد لکه­های گیاهی در همه­ی تیمارها به جزء ترانسکت واقع در جهت جنوبی ازنظر آماری اختلافی نداشتند (05/0P>).